به سلامتی...........................

به سلامتی رفیقایی که از پل نامردی رد نمیشن و تو دریای مردونگی غرق میشن

به سلامتیِ درخت!
نه به خاطرِ میوه‌ش،
به خاطرِ سایه‌ش.

به سلامتیِ دیوار!
نه به خاطرِ بلندیش،
واسه این‌که هیچ‌وقت پشتِ آدم رو خالی نمی‌کنه.

به سلامتیِ دریا!
نه به خاطرِ بزرگیش،
واسه یک‌رنگیش.

به سلامتیِ سایه!
که هیچ‌وقت آدم رو تنها نمی‌ذاره.

به سلامتیِ پرچم ایران!
که
سه‌رنگه.

تخم‌مرغ!
که دورنگه.

و رفیق!
که یه‌رنگه.

به سلامتیِ همه اونایی که
دوسشون داریم و نمی‌دونن،
دوسمون دارن و نمی‌دونیم.

به سلامتیِ نهنگ!
که گنده‌لات دریاست.

به سلامتیِ زنجیر!
نه به خاطر این‌که درازه،
به خاطر این‌که به هم پیوستس.

به سلامتیِ خیار!
نه به خاطر «خ»ش،
فقط به خاطر «یار»ش.

به سلامتیِ شلغم!
نه به خاطر «شل»ش،
به خاطر «غم»ش.

به سلامتیِ کرم خاکی!
نه به خاطر کرم‌بودنش،
به خاطر خاکی‌بودنش

به سلامتیِ پل عابر پیاده!
که هم مردا از روش ردمی‌شن هم نامردا!

به سلامتیِ برف!
که هم روش سفیده هم توش.

به سلامتیِ گاو!
که نمی‌گه من،
می‌گه ما.

به سلامتیِ دریا!
که ماهی گندیده‌هاشو دور نمی‌ریزه.

به سلامتیِ اون که همیشه راستشو می‌گه.

به سلامتیِ سنگ بزرگ دریا!
که سنگای دیگه رو می‌گیره دورش.

به سلامتیِ بیل!
که هرچه ‌قدر بره تو خاک،
بازم برّاق‌تر می‌شه.

به سلامتیِ دریا!
که قربونیاشو پس می‌آره.

به سلامتیِ تابلوی ورود ممنوع!
که یه‌تنه یه اتوبان رو حریفه.

به سلامتیِ سیم خاردار!
که پشت و رو نداره

به سلامتیِ سرنوشت!
که نمی‌شه اونو از سر نوشت.  

هرکی کپ بزنه الهی بترکه چون مغز و دستم پوکید